Luk Vaes studeerde bij Claude Coppens, Aloys Kontarsky, Yvonne Loriod, Olivier Messiaen en Yvar Mikhashoff en won verschillende wedstrijden en prijzen voor nieuwe muziek in België, Italië, Duitsland en de VS. Hij realiseerde en produceerde radio- en TV-opnamen over nieuwe muziek, verscheidene binnenlandse en buitenlandse componisten droegen werk aan hem op en hij was te gast op vooraanstaande internationale muziekfestivals, o.a. de Salzburger en Berliner Festspiele, London Almeida Festival, Musica Strasbourg, ISCM, Huddersfield, Zuerich Tage fuer Neue Music, Paris Présence, Beethoven Festival Bonn, Les Nuits de la Musique Bordeaux, etc. Op zijn repertoire staan - naast klassiekers uit de laatste drie eeuwen - ook programma's gewijd aan muziektheater, verschillende integralen en een acht uur durend marathonoverzicht van de Amerikaanse pianomuziek. Zijn CD met premières van Mauricio Kagel (Winter&Winter) werd CD van het jaar volgens 'Wire' en kreeg het Franse label 'Choc de la Musique'.
Naast het geven van lezingen in binnen- en buitenland en het schrijven van artikelen over 20ste-eeuwse muziek, ontwierp en organiseerde Luk Vaes concerten in Gent, Toronto, Chicago en New York. Hij was tevens programmator voor de Week van de Hedendaagse Muziek in 1992 (Gent) en voor Stichting Resonans (Den Bosch - 1995, 1996), directeur van het 11de North American New Music Festival (New York, 1993), en artistiek directeur van Champ d'Action (1999-2000). Hij was oprichter en artistiek leider van November Music Vlaanderen en programma-adviseur van de Stedelijke Concertzaal De Bijloke te Gent.
Luk Vaes was verder nog opnameleider voor de New Yorkse maatschappij Mode Records (1991-92) respectievelijk Studio Steurbaut en naast eigen meestercursussen (onder andere Wenen, Zürich, San Diego, Sienna), was hij actief als begeleider voor onder andere André Gertler en Thomas Quasthoff).
Huidige onderzoeksprojecten aan het Orpheus Instituut en het Koninklijk Conservatorium van Den Haag behandelen onder andere de auditieve perceptie van de ‘cluster’, extended techniques in nieuw piano repertoire voor kinderen, het onmogelijke tempo in de tweede sonate van Robert Schumann, en het grootschalige project rond de uitvoeringspraktische nalatenschap van experimentele muziek na WOII.
Zijn doctoraatsverdediging vond plaats op 22 december 2009 aan de Universiteit van Leiden.
2004-2009
