| Trefwoorden: | performance practice, piano, identity, Brahms, recordings, ideology, performance analysis, experimentation |
| Looptijd: | 2008-2014 |
| Periode: | 19de eeuwse muziek, 20ste eeuwse muziek, 21ste eeuwse muziek |
| Type musicus: | toetsen |
| Universiteit: | Universiteit Leiden |
Nergens is dit meer het geval dan wanneer men zich in de sfeer van Brahms begeeft, waarin het klinkend resultaat van uitvoeringen van zijn pianomuziek zoals die gecommuniceerd wordt in opnames van pianisten uit de kring rondom Schumann en Brahms sterk contrasteert met zijn zogenaamde klassieke identiteit en de daaronder schuilgaande esthetiek die van beheersing bijna een ideologie heeft gemaakt. Die beheersing van lichaam en geest zouden hem hebben weggehouden van excessen en zwakheden die eigen waren aan de tijdgeest van de periode waarin Brahms leefde: de Romantiek. Hier zou sprake kunnen zijn van een analogie met hedendaagse top-pianisten die Brahms spelen en wier spel wordt gekenmerkt door een nuchtere benadering van de grote structuur, de grote lijnen en diverse muzikale details, en dat dan tegenover collega’s die het moeten hebben van openlijke sentimentaliteit en holle virtuositeit.
Prof. Frans de Ruiter (1ste promotor), prof. Daniel Leech-Wilkinson (co-promotor), Bruce Haynes † (co-promotor)
